Mijn wieg stond in 1969 op een fijne plek in Brabant. Ik mag sowieso van geluk spreken dat ik ben geboren, want mijn komst was niet gepland. Desondanks werd ik liefdevol in de watten gelegd én verwend met een taalrijke opvoeding, waaraan ik mooie herinneringen bewaar en die ik elk kind gun.

Van tijd tot tijd nam mijn vader onze gezellige gesprekjes op. Waar de geluidsbanden zijn gebleven weet ik helaas niet, maar omdat we ze vaak hebben beluisterd, kan ik zijn mooie stem zo weer terughalen en weet ik nu nog hoe mijn eerste woordjes klonken. Een kwebbel was ik. Mijn moeder werd soms horendol van haar jongste, praatgrage telg: ‘Jij kletst nog eens de oren van mijn hoofd.’ Misschien las ze me daarom graag voor. Ik kon heus muisstil luisteren.

Vóór mijn vierde verjaardag mocht ik al naar ‘school’. Met een paar poppen en een beer zat ik in het klasje van mijn grote zus. ('Ssst! Je moet je vinger opsteken als je iets wil vragen.') Geen idee wat 'de juf' op het schoolbord schreef, maar ik vond de krabbels die ze uit haar krijtje toverde prachtig. 

Bloedstollende verhalen over rovers en boosaardige kabouters; mijn acht jaar oudere broer schuwde het niet om zijn kleine zusje daaraan bloot te stellen. Ik was dol op zijn zelfverzonnen verhalen, behalve als het té spannend werd en ik niet meer durfde te slapen. Dan bedacht mijn broer gauw een nieuw plot om me gerust te stellen, wat meestal werkte. Mijn interesse voor verhalen was gewekt, nog voordat ik kon lezen en schrijven.

Eindelijk mocht ik naar de echte school en kreeg ik een letterdoos. Er ging een wereld voor me open. Al gauw pende ik het ene na het andere schriftje vol en probeerde mijn schrijfsels te voorzien van bijpassende tekeningen. Dat laatste was geen succes. Ik kon het maar beter bij schrijven houden. 

Zo leergierig als ik was, zo'n hekel kreeg ik later aan school. Ik was een snelle leerling en toch vaak niet vooruit te branden. Verveling en een gebrek aan focus speelden me parten. Na het atheneum en een jaartje Frankrijk - j'aime tellement la langue française - begon een lange zoektocht. Mijn levensloop zwabbert van voor naar achter en van links naar rechts. Achteraf gezien zijn alle ervaringen de moeite waard geweest en de puzzelstukjes op zijn plek gevallen.

Vandaag de dag werk ik als leesmediaconsulent voor de kinderopvang en het primair onderwijs. Schrijven, vertellen en lezen behoren nog altijd tot mijn favoriete bezigheden. Ik ondervind het elke dag weer: verhalen verrijken en reiken verder wanneer je ze met elkaar deelt. Dat doe ik dan ook graag via deze website in wording. Neem dus geregeld een kijkje en laat het me weten als je vragen of ideeën hebt. Ik lees graag wat je te vertellen hebt!